غيبت به معناي وانهادن عمل به احکام اسلامي نيست‏

غيبت به معني توقّف عمل به احکام اسلام نيست. چگونه مي‏تواند چنين باشد، در حالي که وجود اوصياي پيامبر، براي حفظ اسلام است تا راهي صحيح براي کساني باشد که مي‏خواهند به دين عمل کنند. امامان اين وظيفه را به بهترين صورت انجام داده‏اند، بدين سان که گروهي امين را براي فراگير علوم تربيت کرده‏اند.

پذيرش حکومت بر جامعه‏ي اسلامي توسط امامان، جزئي از فعاليت‏هاي اينان بود، اما شرط اساسي براي پذيرش حکومت، که وجود ياوراني شايسته و پيرو امامان است، فراهم نشد. چنان که امير مؤمنان فرمود:

اما والذي فلق الحبّة و برأالنسمة، لولا حضور الحاضر و قيام الحجة بوجود الناصر لألقيتُ حبَلها علي‏ غاربها و لسقيت آخرها بکأس اوّلها.

سوگند به آن‏که دانه را شکافت و بشر را آفريد! اگر بيعت کنندگان نبودند و ياران، حجت بر من تمام نمي‏نمودند، رشته‏ي کار را از دست مي‏گذاشتم و پايانش را چون آغازش مي‏انگاشتم.

غيبت امام، راه چاره‏اي الهي در برابر مکر عباسي‏ها بود که خواستند امام را بکُشند، اما خداي متعال مي‏خواست او را حفظ و براي روز موعود ذخيره کند. بارزترين حکمت غيبت و سرّ آشکارش در مورد امت ويژه (شيعه‏ي اهل بيت) دادن فرصتي به ميراث داران ائمه بود که مسؤوليت فکري و علمي و سياسي خود را بر اساس فهم بشرِ غير معصوم، از قرآن اجرا کنند و ميراث فکري را که تجربه‏ي معصومانه‏ي پيامبر و امامان برجا گذاشته بود، انجام دهند. انديشه‏ي بازگشت معصوم غايب در آخر زمان و ظهور دوباره‏ي وي در صحنه‏ي اجتماعي و سياسي، براي ارزيابي تجارب گذشته‏ي غيرمعصومانه‏ي بشر است. نيز کشف ميزان تأثير و صدق تعبير و درستي تجربه‏هاي بشر و تحقق وعده‏ي الهي [در برقراري عدالت کامل و حکومت صالحان‏] است. [1] .

مفهوم انتظار فرج، مربوط به مهدي محمد بن حسن عسکري است که رانده شده و مخفيانه زيست و هنوز وجود شريفش در اين حال است. خدايا! در فرج وليّ‏ات؛ حجت بن الحسن، تعجيل فرما! و ارتباط فرج به امت از آن روست که مهدي موعود (عج)، رهبر معصوم آنان است که براي انجام وظيفه‏ي خاص الهي آماده شده است. تقدير خداست که پايان سرنوشت زمين، چنين باشد و حضرت عيسي‏عليه السلام او را کمک کند. بنابراين، حکمت وجود اين اعتقاد در شيعه روشن مي‏شود، گرچه سنّيان به مهدي موعود (عج) و غايب که رانده شده و نگران [وضع امت ] است، ايمان ندارند.